Afrikaaaaaaa daar ben ik weer!
Door: Marin
Blijf op de hoogte en volg Marin
15 April 2015 | Oeganda, Kitgum
Hi allemaal!
Toch maar eens een berichtje uit het verre Afrika. En waar ik nu zit voelt echt als ver: vanaf Kampala (Oeganda) heb ik zo’n 11u in een hobbelige bus naar het noorden gezeten. De grens van Zuid Soedan is om de hoek, wat ik heb gezien van het stadje (Kitgum) is dat het in het bezit is van 1 internetcafe en enkel huizen van hooguit 1 verdieping hoog, maar ook nog erg veel typische ronde huisjes met punten strodak. En waar ik verblijf is dan nog een half uur lopen buiten Kitgum, op het terein van het ziekenhuis.
Maar eerst even terug in de tijd! De eerste week van mijn Afrikaanse avontuur heb ik heerlijk bij mijn familie doorgebracht in Kigali (Rwanda). Doodnormaal en toch best vreemd zat ik plots bij Ing en Harm op de bank! Een hele relaxte start, opgehaald van het vliegveld, een kijkje in het expatleventje en een ‘vleugel’ van het huis helemaal voor mij alleen. En heerlijk om betoverd te worden door kleine Emi, wat zijn babies toch bijzonder. Wat ook wel bijzonder was was mijn timing: het was op 7 april herdenking van de genocide, en de hele week stond in het teken hiervan. Intens om plots door dezelfde straten te rijden waar de roadblocks waren en de lijken langs de kant lagen, en waardevol om van locals soms iets te horen uit die tijd.
Ook bijzonder waren mijn medische uitstapjes. Twee keer ben ik meegeweest met Ingeborg naar het ‘huisarts’ spreekuur wat zij houdt in een weeshuis in Kigali. Fijn weer wat algemeen lichamelijk onderzoek te mogen uitvoeren en te oefenen met diagnostisch redeneren. En dingen als flinke schurft en keloid gezien die je in NL niet snel in die mate tegenkomt. En bijzonder die jongens te ontmoeten, nieuwschierigheid en afkeer voor wat voor leven ze hebben gehad. Bv een kleine opdonder die met gekneusde ribben komt omdat een van de straatleiders hem in z’n ribben heeft geschopt. Naar.
Mijn andere avontuur was een dagje meelopen met Annemie, een Vlaamse huisarts die een soort algemeen spreekuur houdt in het militaire ziekenhuis. Een hele lange dag met ontzettend veel patienten volgde, soms met hele schrijnende casuistiek en soms heel simpel, bv spierpijn. Maar door het ontbreken van enige kennis over het menselijk lichaam gaat men al snel naar de dokter hier. Wat ik het lastigste vond was de ethiek. Wat kun je als huisarts overnemen en wat moet je echt aan een specialist overlaten? Die grens is in NL makkelijk bepaald. Maar wat nou als je weet dat je betere zorg levert dan de specialist, zelfs als het buiten je vertrouwde grens is? Wat als de orthopeed/cardioloog/.. pas over 5 maanden plaats heeft? Of de radioloog het maar vreemd vind als je te vaak een X-ray wil laten interpreteren? Een frustrerende situatie.
Maar het overheersende gevoel was toch een hele grote YES! Ik ben terug in Afrika! Want alhoewel er echt duidelijk verschillen zitten tussen de landen die ik tot nu toe heb bezocht is er iets wat Afrika heel uniek maakt, wat ik in Sub-Sahara Afrika alleen in Zuid-Afrika niet overall kon vinden maar verder overal wel. Ik kan het niet beschrijven, maar weet wel dat ik er verliefd op ben. Alleen al de geur toen ik het vliegtuig uitstapte was een bevestiging hiervan.
Heel wat rustige uurtjes op de heerlijke veranda, leuke moto-tochtjes door de stad en flink spannende maar helaas verliezende potjes Carcasonne verder, was het tijd voor mij om verder te gaan reizen. De familiereunie in Afrika werd eerst kort nog verder uitgebreid toen ik mijn tante Joke nog net een dagje zag, voordat ik de nachtbus pakte naar Oeganda.
Na een nacht met weinig slaap (ze houden erg van luide muziek in de bus hier, ook om 4u snachts) met backpack en al achterop een boda-boda (de Oegandese benaming voor de motortaxi’s) door de constant file die het verkeer van Kampala heet. Mijn geplande hostel kende de driver niet dus eindigde ik bij m’n 2e keus. Wat een uitstekende zet bleek te zijn: die avond was ik al de +1 op een Oedandees-Duitse bruiloft en was ik onder de hoede genomen door een Oegandees waardoor de rest van m’n weekend gevuld was met super veel leuke mensen (vooral veel Duitse vrijwilligers), leuke barretjes en lekker eten. Wat is het backpackerswereldje daar toch goed in, je leert eerst 1 persoon kennen en dan rol je zo van de ene leuke gebeurtenis in de ander. Zondagavond sloot ik af in Kampala met het bezoek aan een grote feestmarkt ter ere van de verjaardag van de Koning, waar ik duidelijk de eerste en enige muzungu van de week was. Heerlijk streetfood (een rolex kun je hier eten, en bleek later een roll-eggs te zijn haha) en overal waren kleine barbequetjes met kip of porkspiesjes. Smullen!
En toen was het maandagochtend al vroeg tijd voor mijn reis naar het Noorden en belande ik in een wereld die de komende maand de mijne zal zijn: een district ziekenhuis is rural Uganda. Maar dat is stof voor een volgende keer!
Foto's uploaden lijkt voorlopig niet te gaan lukken. Ook mijn NL nummer is compleet onbereikbaar hier, maar ik heb wel een lokaal nr: 0751353652 waarop ik in elk geval smsjes kan ontvangen, en soms maar niet altijd ook smsjes kan versturen die daadwerkelijk NL weer bereiken. Dit nummer moet nog een landcode voor (het is een mobile nr) maar dat kunnen jullie vast makkelijker opzoeken dan ik op dit crapy internet!
Heel veel liefs,
Marin
Toch maar eens een berichtje uit het verre Afrika. En waar ik nu zit voelt echt als ver: vanaf Kampala (Oeganda) heb ik zo’n 11u in een hobbelige bus naar het noorden gezeten. De grens van Zuid Soedan is om de hoek, wat ik heb gezien van het stadje (Kitgum) is dat het in het bezit is van 1 internetcafe en enkel huizen van hooguit 1 verdieping hoog, maar ook nog erg veel typische ronde huisjes met punten strodak. En waar ik verblijf is dan nog een half uur lopen buiten Kitgum, op het terein van het ziekenhuis.
Maar eerst even terug in de tijd! De eerste week van mijn Afrikaanse avontuur heb ik heerlijk bij mijn familie doorgebracht in Kigali (Rwanda). Doodnormaal en toch best vreemd zat ik plots bij Ing en Harm op de bank! Een hele relaxte start, opgehaald van het vliegveld, een kijkje in het expatleventje en een ‘vleugel’ van het huis helemaal voor mij alleen. En heerlijk om betoverd te worden door kleine Emi, wat zijn babies toch bijzonder. Wat ook wel bijzonder was was mijn timing: het was op 7 april herdenking van de genocide, en de hele week stond in het teken hiervan. Intens om plots door dezelfde straten te rijden waar de roadblocks waren en de lijken langs de kant lagen, en waardevol om van locals soms iets te horen uit die tijd.
Ook bijzonder waren mijn medische uitstapjes. Twee keer ben ik meegeweest met Ingeborg naar het ‘huisarts’ spreekuur wat zij houdt in een weeshuis in Kigali. Fijn weer wat algemeen lichamelijk onderzoek te mogen uitvoeren en te oefenen met diagnostisch redeneren. En dingen als flinke schurft en keloid gezien die je in NL niet snel in die mate tegenkomt. En bijzonder die jongens te ontmoeten, nieuwschierigheid en afkeer voor wat voor leven ze hebben gehad. Bv een kleine opdonder die met gekneusde ribben komt omdat een van de straatleiders hem in z’n ribben heeft geschopt. Naar.
Mijn andere avontuur was een dagje meelopen met Annemie, een Vlaamse huisarts die een soort algemeen spreekuur houdt in het militaire ziekenhuis. Een hele lange dag met ontzettend veel patienten volgde, soms met hele schrijnende casuistiek en soms heel simpel, bv spierpijn. Maar door het ontbreken van enige kennis over het menselijk lichaam gaat men al snel naar de dokter hier. Wat ik het lastigste vond was de ethiek. Wat kun je als huisarts overnemen en wat moet je echt aan een specialist overlaten? Die grens is in NL makkelijk bepaald. Maar wat nou als je weet dat je betere zorg levert dan de specialist, zelfs als het buiten je vertrouwde grens is? Wat als de orthopeed/cardioloog/.. pas over 5 maanden plaats heeft? Of de radioloog het maar vreemd vind als je te vaak een X-ray wil laten interpreteren? Een frustrerende situatie.
Maar het overheersende gevoel was toch een hele grote YES! Ik ben terug in Afrika! Want alhoewel er echt duidelijk verschillen zitten tussen de landen die ik tot nu toe heb bezocht is er iets wat Afrika heel uniek maakt, wat ik in Sub-Sahara Afrika alleen in Zuid-Afrika niet overall kon vinden maar verder overal wel. Ik kan het niet beschrijven, maar weet wel dat ik er verliefd op ben. Alleen al de geur toen ik het vliegtuig uitstapte was een bevestiging hiervan.
Heel wat rustige uurtjes op de heerlijke veranda, leuke moto-tochtjes door de stad en flink spannende maar helaas verliezende potjes Carcasonne verder, was het tijd voor mij om verder te gaan reizen. De familiereunie in Afrika werd eerst kort nog verder uitgebreid toen ik mijn tante Joke nog net een dagje zag, voordat ik de nachtbus pakte naar Oeganda.
Na een nacht met weinig slaap (ze houden erg van luide muziek in de bus hier, ook om 4u snachts) met backpack en al achterop een boda-boda (de Oegandese benaming voor de motortaxi’s) door de constant file die het verkeer van Kampala heet. Mijn geplande hostel kende de driver niet dus eindigde ik bij m’n 2e keus. Wat een uitstekende zet bleek te zijn: die avond was ik al de +1 op een Oedandees-Duitse bruiloft en was ik onder de hoede genomen door een Oegandees waardoor de rest van m’n weekend gevuld was met super veel leuke mensen (vooral veel Duitse vrijwilligers), leuke barretjes en lekker eten. Wat is het backpackerswereldje daar toch goed in, je leert eerst 1 persoon kennen en dan rol je zo van de ene leuke gebeurtenis in de ander. Zondagavond sloot ik af in Kampala met het bezoek aan een grote feestmarkt ter ere van de verjaardag van de Koning, waar ik duidelijk de eerste en enige muzungu van de week was. Heerlijk streetfood (een rolex kun je hier eten, en bleek later een roll-eggs te zijn haha) en overal waren kleine barbequetjes met kip of porkspiesjes. Smullen!
En toen was het maandagochtend al vroeg tijd voor mijn reis naar het Noorden en belande ik in een wereld die de komende maand de mijne zal zijn: een district ziekenhuis is rural Uganda. Maar dat is stof voor een volgende keer!
Foto's uploaden lijkt voorlopig niet te gaan lukken. Ook mijn NL nummer is compleet onbereikbaar hier, maar ik heb wel een lokaal nr: 0751353652 waarop ik in elk geval smsjes kan ontvangen, en soms maar niet altijd ook smsjes kan versturen die daadwerkelijk NL weer bereiken. Dit nummer moet nog een landcode voor (het is een mobile nr) maar dat kunnen jullie vast makkelijker opzoeken dan ik op dit crapy internet!
Heel veel liefs,
Marin
-
15 April 2015 - 15:43
Bram :
Hoi,
het is je gelukt hoor in dat ene internet café. ;) leuk en wat fijn toch die herkenning vol van de geuren en nog veel meer van Afrika! Heb het goed! Ik kijk al uit naar de Kitgum verhalen. Alle liefs en kus Bram -
15 April 2015 - 15:51
Joanne:
Ah leuk wat te horen! Verklaard ook waarom ik voor piet snot zat te smsen haha ;)
Klinkt allemaal al weer heerlijk Marin! Geniet ervan. -
15 April 2015 - 21:05
Neelam:
Lieve schat, wat heerlijk om dit te lezen. Wat een lekkere afwisseling tot nog toe van medische dingen (met alle confrontaties en vragen van dien) en feesten. De komende maand natuurlijk vooral het eerste. Oei wat bijzonder lijkt me dat, in zo'n klein afgelegen ziekenhuisje..! Ik hoorde van Floris dat het nu heel hard regent daar. Dat zal de nodige blubber geven! Fijn dat je de moeite hebt genomen om (hahaha) op je linnen schoentjes daar doorheen te waden om ons te mailen. Maar in Kampala was het zo te horen nog droog?
Heeeeeel veel liefs! (en de Bram hierboven is de Bram die hier naast me op de bank zit)
-
15 April 2015 - 22:47
Harm:
ha Marin! het was superleuk dat je hier was, en heel leuk dat je ook nog weer terugkomt af en toe.
De landcode is trouwens +256. Geniet ervan in Kitgum, we zijn heel benieuwd naar al je belevenissen daar! Kampala klinkt goed, ik ben er waarschijnlijk de 28e nog even deze maand:).
Liefs!
-
15 April 2015 - 22:59
Christelene:
Lieve Marin,
Wat super leuk om weer een reisverslag van je te lezen.Fijn dat je toch je belevenissen weer met ons allemaal wil delen. En wat zijn het al weer een bijzondere verhalen. Heerlijk dat je zo fijn begonnen bent bij Ing, Harm en Emi.Zag al een mooie foto van Emi en jou in de hangmat samen.En wat een verschillende medische ervaringen al weer, lijkt mij dat je in een paar dagen daar al meer gezien hebt dan je in weken hier in Nederland op een poli.Heel veel succes in Kitgum,ben nu al heel benieuwd naar al je verhalen daarover.Veel succes en liefs van ons uit Amstelveen, Chris -
16 April 2015 - 09:12
Simone & Indigo:
Hi lieve nicht,
Wat een mooie avonturen weer en een mooie start van de artsenpraktijk! Gelijk in het (frustrerende) diepe, maar zeker uitzicht op de goede diagnose en de hulp die daar zoveel / anders meer nodig is dan hier.
Heel veel plezier en goede ervaringen toegewenst van ons beiden.
Liefs Simone & Indigo -
16 April 2015 - 18:11
Joke:
Ha Marin,
Wat leuk dat je weer gaat proberen ons op de hoogte te houden van je belevenissen de komende maanden in Afrika.
Klinkt wel even anders daar in Oeganda dan Rwanda vorige week hè? Maar nu is je reis voor je gevoel w.s écht begonnen! Wat was het leuk samen nog een dag bij Ing,Harm en Emi in Kigali te zijn zeg!
We zijn heel erg benieuwd hoé de start in het ziekenhuis was deze week en wat je daar inmiddels allemaal al weer gezien en beleefd hebt. Hopelijk kun je ons regelmatig op de hoogte blijven houden.
Veel succes en vooral genieten van alles wat je daar de komende weken gaat zien en meemaken!
Liefs,
Joke -
16 April 2015 - 21:39
Birgitte (collega Van Je Vader):
hoi Marin,
als je daar nog een mooie trip wilt maken kan ik je Steven Mwaje aanbevelen.
Way2africasafari.biz. Zijn bedrijf zit in Entebbe maar hij komt overal en gaat ook over de landgrenzen heen. Zijn nummer is 0256 782 284618.
Hij is echt een schatje en is ook hier in Nederland in ons huis geweest. Hij doet het heel goed daar.
Veel plezier nog daar en succes in dat prachtige land waarvan ik heel goed snap waarom je er verliefd op bent.
Birgitte -
17 April 2015 - 02:46
Noor:
Lieve Marin: Jullie zijn allemaal zo ondernemend en bevoorrecht met deze mogelijkheden die er tegenwoordig voor jonge mensen "die wel es iets willen" klaar staat. Ben op een nette en ouderwetse wijze jaloers.........een beetje. Maar vooral enorm blij voor jou en de jongelui die ik hier ken en ook
zulke heerlijke dingen doen. Meis wat fijn allemaal.
En dan geniet ik hier in Florida even gezellig met je mee. Dank je wel.
Wat zal jij een geode arts worden! Zou je wel voor een langere tijd ergens in Africa willen werken als
arts? Je bent al zo blij met de "reuk". Gek maar ik weet wat of je bedoelt.
Geniet van je werk, het is zo waardevol, maar vergeet niet om ook veel tijd te nemen om wat te genieten. Liefs en CAVU voor de verdure belevenissen. Noor. -
17 April 2015 - 08:49
Biene:
Heerlijk reis verhaal! Het begin van een hele mooie ervaring, geniet ervan! Liefs Biene -
19 April 2015 - 07:27
Tante Annie:
Lieve Marin, Bram stuurde mij jouw verslag door. Erg lief van hem, want nu kon ik mee genieten van dit prachtige verhaal.Wat een ervaring, wens je veel succes met alles wat je onderneemt.
-
19 April 2015 - 21:05
Maria:
Hoi Marin,
Wat heerlijk en interessant om je reisverslag te lezen! Vanuit Zutphen meegenieten met je avonturen...
Heb een heel fijne tijd daar!!
Liefs,
Maria -
20 April 2015 - 17:18
Annie Ribberink:
kreeg van Bram dit verslag, wateen geweldige belevenis voor je.
SWe ns je nog een héél mooie tijd.
Tante Annie uit Zeist
-
22 April 2015 - 14:25
Janneke:
Wat een verrassing vind ik in mijn spam, een prachtig verhaal van jou.
Ervaringen die je je hele leven van pas komen zo te lezen.
Wens je nog een mooie en goede tijd daar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
